Ana hatlarıyla Çeviri Ulusal Meslek Standardı 4 bölümden oluşuyor.
1-Giriş
2- Meslek tanımı
3-Meslek profili
4-Ölçme, Değerlendirme, Belgelendirme
Ön tarafta yer alan terimler bölümü yeterince açıklayıcı olmasına rağmen, belki daha geniş kitleye yayılabilmek adına “çıktı” gibi terimler için ufak bir terimce oluşturulabileceği açıklandı.
Giriş bölümünden bahsedilecek olursa “Çevirmenlik” mesleğinin Medya, İletişim ve Yayıncılık ana başlığı altında incelendiğini gördük. Çalışma Grubu’nun temsilcilerinden Elif Hanım, burada da çok titiz davrandı ve bize buraya kadar olan kısım için fikirlerimizi de sordu. Özellikle belirttiği şu nota çok önemli idi. Bu standardizasyon ile artık Çevirmen’in bir adı, bir mesleği vardı. Çevirmen perde arkasından çıkıyor ve kendine ait kurallar oluşturuyordu. Bunu temsilen seçilen çeviri grubu ise asla bildiğini okumuyor, herkese kulak veriyor, herkesten fikir alıyordu.
Daha sonra mesleğimizin uluslar arası sınıflandırmada ISCO 08 : 2643 (Çevirmenler (Yazılı ve Sözlü) ve Diğer Dil Bilimciler)bölümünde yer aldığını öğrendik. Sağlık, Güvenlik ve Çevre ile ilgili Düzenlemeler kısmı için ise çevirmenin çalışma saatlerinin düzenlenmesi, çevir bürolarının ofis içi çalışma şartları ve çevirmenlerin çeviri yapma koşulları ile ilgili olarak bu noktada ben (Senem Kobya) birkaç anekdot anlattım ve çeviri saatlerinin sınırlanmasını, mesleğimizin fiziksel ve ruhsal olarak getirdiği ağır yük ve çeviri bürolarının fiziki koşullarını anlatan ufak bir sektör paylaşımında bulundum. Bu koşullara uymayan çeviri işletmelerinin ve çevirmene “ eziyet” derecesinde iş yaptıranlara yaptırımın ne olacağını sordum. Cevap çok önemli idi, bu cevabı Turgay Hoca ve Elif Hocam ortaklaşa verdiler.
