Çeviri ve yerelleştirme sektöründe yer alan şirketler zaman zaman çalışanlarını kaybetmiş, işten çıkarmış veya hâlihazırda üstlendikleri görevlerden farklı bir pozisyonda değerlendirme kararı almışlardır. Bu gibi durumlarda, üstlenilmesi gereken rollerde boşluklar oluşmuş ve bu rollerin yerlerinin doldurulması gerekliliğiyle karşı karşıya kalınmıştır.
Söz konusu şirketler iş ilanlarını hazırlarken gelin, birlikte bu sektörde faaliyet gösterenler olarak bir adım geriye çekilip daha geniş bir çerçeveden olana bitene bir göz atalım.
Şu soruyu sorarak başlayalım: Bir kuruluşun yerini doldurması gereken roller arasında bir zorluk sıralamasından söz edilmesi durumunda, etkili temel faktörler nelerdir?
Elbette her çalışanın yeri zor doldurulur ve bir şekilde kaybedilen çalışana yapılan maddi ve manevi yatırım bu zorluk seviyesinin belirlenmesinde etkili olmaktadır. Bu gerçek sadece içinde yer aldığımız sektör için değil diğer tüm sektörler için de geçerli kabul edilebilir. Ancak çeviri ve yerelleştirme özelinde bakıldığında, temel bir farklılık göze çarpmaktadır: Üretim ekiplerinin tamamına yakınının serbest çalışanlardan oluşması.
Diğer pek çok sektöre bakıldığında üretim aşamasında yer alan kişilerin büyük çoğunluğunun tam zamanlı çalıştıkları görülürken, bizim sektörümüzde çevirmenlerin, editörlerin, yerelleştirme mühendislerinin, masaüstü yayıncılık uzmanlarının serbest zamanlı çalıştığı ve bu sebeple şirketlerin bünyesinde yer alan tam zamanlı çalışanların daha çok yöneticilerden oluştuğu görülmektedir. Diğer bir ifadeyle, yüzlerce serbest çalışanın varlığı şirketlerin yönetici kadrosunu genişletmesi gerekliliğini ortaya çıkarır. Yönetici kadrosunun kilit rol oynaması yönetici olarak işe alınan kişilere yapılan yatırımın da nispeten daha fazla olmasını beraberinde getirmektedir.
Şimdiye kadarki bölümden proje yöneticilerinin yerleri doldurulması en zor kişiler olduğu anlamı çıksa da son zamanlarda yapılan bir ankete göre, çeviri ve yerelleştirme şirketlerindeki pozisyonların yerlerinin doldurulmasına ilişkin zorluk sıralamasında söz konusu roller arasında büyük farklar olmadığı düşünülmektedir.
Bu ankete katılanların %22.7’si proje yöneticilerinin, %21.2’si yerelleştirme yöneticilerinin, %15.2’si yerelleştirme mühendislerinin, %16.7’si satış ve iş geliştirme ekiplerinin yerlerinin daha zor doldurulacağını düşünmektedir.
“Zorluk” kavramı bile başlı başına soyut ve öznelken, tartışmaya açtığımız bu konu üzerinde kesin bir sonuca varmak elbette gerçekçi olmayacaktır. Bununla birlikte, genel bir değerlendirme yapılacak olursa, çeviri ve yerelleştirme şirketlerindeki pozisyonların tam anlamıyla tekrar doldurulması çabasının zorluk seviyesini, çalışana yapılan yatırım, harcanan zaman, tecrübeli çalışanların birikimlerini yazılı ve sistematik bir şekilde genç çalışanlara aktarıp aktarmamaları gibi etkenlerin belirlediği söylenebilir.
[Bu bir çeviri yazısıdır.]
